Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego II OSK 908/13 z dnia 24 października 2014 roku wydany wskutek skargi kasacyjnej sporządzonej przez adwokata Wojciecha Domańskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oddalającego skargę U.J. i J.J. na decyzję Wojewody Mazowieckiego oddalającej odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta Ostrołęki.

Przedmiotem prezentowanego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego jest niezgodna z prawem decyzja i budowa budynku, domu o charakterze mieszkalnym i usługowym przez właściciela nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością klientów kancelarii. Decyzja Prezydenta Miasta Ostrołęki o pozwoleniu na budowę jako niezgodna z prawem, po wyczerpaniu wszystkich instancji, została w końcu uchylona.

 

Wyrok

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) Sędzia del. WSA Agnieszka Wilczewska-Rzepecka Protokolant starszy sekretarz sądowy Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 24 października 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej U. J. i J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 listopada 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 929/12 w sprawie ze skargi U. J. i J. J. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia […] lutego 2012 r. nr […] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę i rozbiórkę 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia […] lutego 2012 r. nr […] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ostrołęki nr […] z dnia […] grudnia 2011 roku, 2. zasądza od Wojewody Mazowieckiego na rzecz U. J. i J. J. solidarnie kwotę 1.290 (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 929/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę U. J. i J. J. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia […] r. nr […] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę i rozbiórkę.

Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia […] r. Nr […] Prezydent Miasta Ostrołęki, na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) zatwierdził projekt budowlany i udzielił […] w O., pozwolenia na przebudowę i nadbudowę istniejącego budynku mieszkalno-usługowego – wymiana budynku funkcji podstawowej na budynek przychodni lekarskiej, wg projektu budowlanego indywidualnego, kategoria obiektu […], na działce numer ewidencyjny […] w O. przy ul. K. W uzasadnieniu decyzji Prezydent Miasta Ostrołęki wskazał, że planowana inwestycja spełnia wymogi obowiązującego na tym terenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu „[…]” w O., nadto zgodna jest z przepisami, w tym z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli U. i J. J.

Wojewoda Mazowiecki po rozpoznaniu odwołania decyzją z dnia […]r. nr […] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. utrzymał w mocy powyższą decyzję z dnia […] r.

Skargę na powyższą decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia […] r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Warszawie wnieśli U. i J. J.

Wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt VII SA/Wa 2152/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta Ostrołęki z dnia […] r. W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że organ związany był wnioskiem inwestora z którego wynika, iż inwestor wnosił o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę budynku przychodni lekarskiej polegającej na rozbiórce istniejących budynków (mieszkalno-usługowego i gospodarczo-garażowego) i wymianie ich na projektowany budynek przychodni. Do wniosku inwestor załączył projekt rozbiórki budynku mieszkalno-usługowego i budynku gospodarczo-garażowego oraz projekt budowy budynku przychodni lekarskiej w miejscu rozebranych dwóch wskazanych budynków. Prezydent Miasta Ostrołęki rozpoznając wniosek inwestora, udzielił pozwolenia na przebudowę i nadbudowę istniejącego budynku mieszkalno-usługowego – wymiana budynku funkcji podstawowej na budynek przychodni lekarskiej, wg projektu budowlanego indywidualnego. Taka treść decyzji nie odpowiada w ocenie Sądu wnioskowi inwestora i załączonej do wniosku dokumentacji projektowej. Organ udzielił pozwolenia na przebudowę i nadbudowę istniejącego budynku mieszkalno-usługowego, który zgodnie z projektem rozbiórki podlegał wyburzeniu do poziomu „zerowego”. Z projektowanych prac rozbiórkowych wynika bowiem, że „badanie podłoża gruntowego i odkrywki fundamentów, a szczególnie odkrywki ściany wspólnej z sąsiadem mogą wymusić rozebranie całości fundamentów, a więc w konsekwencji całego budynku mieszkalno-usługowego”. Sformułowania zawarte w decyzji dotyczące przebudowy i nadbudowy istniejącego budynku mieszkalno-usługowego nie odpowiadają ustaleniom wynikającym z dokumentacji projektowej. Organ uwzględnił wyłącznie budynek mieszkalno-usługowy pomijając budynek gospodarczo-garażowy, który jak wynika z dokumentacji projektowej również podlega rozbiórce, a w jego miejscu będzie usytuowany projektowany budynek przychodni lekarskiej. Sąd wskazał, iż przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ powinien sformułować decyzję w sposób odpowiadający treści wniosku inwestora i załączonej do wniosku dokumentacji projektowej.

Wyrok NSA z 2014-10-24

Następnie Prezydent Miasta Ostrołęki, decyzją z dnia […] r., na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył postępowanie w sprawie wydania decyzji o pozwoleniu na budowę budynku przychodni lekarskiej. Odwołanie od w/w decyzji z dnia […] r. wniosła J. J. Po rozpatrzeniu odwołania Wojewoda Mazowiecki decyzja z dnia […] r. nr […] na podstawie art. 138 § 2 k.p.a. oraz art. 82 ust. 3 Prawa budowlanego uchylił decyzję Prezydenta Miasta Ostrołęki z dnia […] r.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Prezydent Miasta Ostrołęki decyzją z dnia […] r. nr […] na podstawie art. 28, art. 33 ust. 1, art. 34 ust. 4 i art. 36 ustawy Prawo budowlane, zatwierdził projekt budowlany i udzielił […] w O., pozwolenia na budowę – /rozbiórkę/, wykonanie robót budowlanych, dla zamierzenia budowlanego polegającego na budowie „budynku przychodni lekarskiej, polegającej na rozbiórce istniejących budynków (mieszkalno-usługowego i gospodarczo-garażowego) i wymianie ich na projektowany budynek przychodni”, wg projektu budowlanego architektoniczno-konstrukcyjnego i projektu architektoniczno-budowlanego rozbiórki budynku mieszkalnego – kategoria obiektu […], na działce numer ewidencyjny: […] w O. przy ul. K.

W uzasadnieniu decyzji Prezydent wskazał, że obszar oddziaływania obiektu, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy – Prawo budowlane, obejmuje nieruchomości: […], […], […], […], […]. Planowana inwestycja spełnia wymogi obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu „[…]” w O. Zapis w tekście planu dla jednostki terenowej oznaczonej symbolem […], ustala, że „przeznaczeniem terenowym jednostki jest zabudowa w typie staromiejskim, mieszkaniowa, usługowa i o funkcji mieszanej”. Planowana inwestycja zgodna jest również z obowiązującymi przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Następnie Wojewoda Mazowiecki decyzją z dnia […] r., […] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania U. i J. J., od decyzji Prezydenta Miasta Ostrołęki z dnia […] r. – utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu decyzji Wojewoda wskazał, iż w dokumentacji projektowej budynek gospodarczo-garażowy został przeznaczony do rozbiórki, a inwestor zamierza wybudować przychodnię lekarską. W piśmie z dnia […] r., Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ostrołęce stwierdził: „inwestor dokonał rozbiórki części gospodarczej budynku gospodarczo-garażowego, co w dzienniku budowy potwierdził kierownik budowy, informując jednocześnie o pozostawieniu części garażowej budynku jako zaplecza budowy”. Szczegółowe warunki wydanego pozwolenia na budowę, jak również projekt architektoniczno-budowlany rozbiórki stanowiący jej załącznik, nie precyzują daty dokonania rozbiórki, lecz jej termin dostosowują do realizacji projektowanych obiektów kubaturowych oraz zagospodarowania terenu działki. Ostateczna rozbiórka omawianego obiektu musi być dokonana przed zgłoszeniem inwestycji do obowiązkowej kontroli związanej z przekazaniem jej do użytkowania. W tej sytuacji inwestor spełnia ustalenia wynikające z treści § 39 ust. 3 pkt 2 lit. b/ miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu „[…]” w O. – Uchwała Nr 471/LII/2006 Rady Miejskiej w Ostrołęce z dnia 30 marca 2006r. (Dz.Urz. Woj. Mazowieckiego Nr 80, poz. 2621). Zgodnie z planem działka nr ew. […] w O. przy ul. K., znajduje się na obszarze jednostki terenowej o symbolu […] o przeznaczeniu: „zabudowa w typie staromiejskim, mieszkaniowa, usługowa i o funkcji mieszanej”. Paragraf 39 ust. 3 pkt 2 lit. a/ planu stanowi: „dla budynków istniejących funkcji podstawowej dopuszcza się przebudowę budynków frontowych na działkach, nadbudowę – pod warunkiem jej dostosowania do wysokości budynków sąsiednich z tolerancją do 3m i obowiązkiem stosowania dachu spadzistego, a także wymianę na zasadach określonych w pkt 3”. Przedmiotowy plan nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem „wymiana”. Zlokalizowanie zamierzenia budowlanego polegającego na budowie przychodni lekarskiej, na działce nr ew. […] w O. przy ul. K. o szerokości ok. 12 m, wymusiło zabudowę budynkiem częściowo parterowym po granicy z działką skarżących. Biorąc pod uwagę przeznaczenie terenu o symbolu […], organ odwoławczy nie stwierdził niezgodności przewidzianej lokalizacji budynku w granicy z warunkami technicznymi.

Uzasadnienie (3)

U. i J.J. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia […] r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 22 listopada 2012 r. sygn. akt VII SA/Wa 929/12, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej p.p.s.a. oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że organ zasadnie uznał, że zaprojektowany obiekt nie narusza ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu „[…]” w O. zatwierdzonego uchwałą Nr 471/LII/2006 Rady Miejskiej w Ostrołęce z dnia 30 marca 2006 r. (Dz.Urz. Woj. Mazowieckiego Nr 80, poz. 2621). Zgodnie z w/w planem działka inwestycyjna nr […] w O. przy ul. K., znajduje się na obszarze jednostki terenowej o symbolu […] i przeznaczeniu: „zabudowa w typie staromiejskim, mieszkaniowa, usługowa i o funkcji mieszanej”. Zatem przewidziana do realizacji przychodnia lekarska jako budynek o charakterze usługowym, mogła być realizowana na przedmiotowej działce. Wysokość projektowanego budynku została dostosowana do wysokości budynku skarżących zgodnie z zapisami planu. Z ustaleń organu dokonanych przy ponownym rozpatrzeniu sprawy wynikało, że inwestor rozebrał części gospodarczą budynku gospodarczo-garażowego położonego w głębi działki, a pozostawił część garażową tego budynku, wykorzystywaną jako zaplecze budowy. Zdaniem Sądu, w dokumentacji projektowej budynek gospodarczo-garażowy został przeznaczony do rozbiórki, a inwestor zamierza wybudować przychodnię lekarską. Kształt budynku przychodni (składa się z dwóch części), co wymusiła wąska działka. W części frontowej budynek jest piętrowy z użytkowym poddaszem, natomiast w części położonej w głębi działki budynek jest parterowy. Między obiema częściami budynku jest klatka schodowa. § 39 ust. 3 pkt 2 lit. a/ miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu „[…]” w O. – Uchwała Nr 471/LII/2006 Rady Miejskiej w Ostrołęce z dnia 30 marca 2006 r. stanowi: „dla budynków istniejących funkcji podstawowej dopuszcza się przebudowę budynków frontowych na działkach, nadbudowę – pod warunkiem jej dostosowania do wysokości budynków sąsiednich z tolerancją do 3 m i obowiązkiem stosowania dachu spadzistego, a także wymianę na zasadach określonych w pkt 3”.

Przedmiotowy plan nie precyzuje co należy rozumieć pod pojęciem „wymiana”. W ocenie Sądu wymiana może polegać na powstaniu nowego obiektu w miejsce starego obiektu, przy czym obrys nowego budynku nie musi pokrywać się z obrysem poprzednio istniejącego. Tym samym budynek przychodni lekarskiej, w części frontowej piętrowy, a w części po granicy z działką skarżących parterowy, nie narusza ustaleń planu.

Sąd podkreślił, że inwestycja spełniła także ustalenia wynikające z treści § 39 ust. 3 pkt 2 lit. b/ planu – „dopuszcza się wyłącznie czasowe zachowanie budynków usytuowanych w głębi działki (oficynowych) bez możliwości przebudowy, rozbudowy i wymiany”. Trudno bowiem uznać, iż część parterowa nowej przychodni położona wzdłuż granicy skarżących jest kontynuacją (zabronioną przez plan) istniejącego budynku oficynowego. Ta część nie stanowi bowiem oddzielnego budynku oficynowego, jest częścią głównego budynku posadowionego na działce. Także usytuowanie budynku przychodni względem granicy skarżących spełnia wymagania rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, mając na uwadze, iż szerokość działki inwestycyjnej wynosi ok. 12 m. Przepis § 12 ust. 3 pkt 1 stanowi, że w zabudowie jednorodzinnej, (uwzględniając przepisy odrębne oraz zawarte w § 13, 60 i 271-273), dopuszcza się sytuowanie budynku ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną (…) na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m.

W ocenie Sądu wbrew twierdzeniom skargi ww. przepis § 12 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie odnosi się do sytuowania budynków w zabudowie jednorodzinnej, ale jego brzmienie nie wskazuje, iż chodzi jedynie o budynki mieszkalne na tym terenie. Skoro zatem na działce inwestycyjnej przewidziano w planie zabudowę mieszkaniową, w tym także zabudowę jednorodzinną, to przedmiotowa działka nr […] jest terenem zabudowy jednorodzinnej. W tej sytuacji organ architektoniczno-budowlany stosownie do art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego, po spełnieniu przez inwestora wymagań określonych w ust. 1 ww. artykułu oraz art. 32 ust. 4, nie mógł odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Skargę kasacyjną od wyroku WSA w Warszawie z dnia 22 listopada 2012 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli U. i J. J. zaskarżając wyrok w całości i zarzucając mu naruszenie prawa materialnego:

1. § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez błędną wykładnię tego przepisu, że zabudowę mieszkaniową jednorodzinną mogą: stanowić inne budynki niż budynek mieszkalny jednorodzinny lub zespół takich budynków, w sytuacji gdy zabudowę mieszkaniową mogą stanowić jedynie budynek mieszkalny lub zespół takich budynków;

2. § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez błędną wykładnię, że w rozumieniu tego przepisu zabudową mieszkaniową jednorodzinną (dopuszczającą sytuowanie na jej obszarze budynku bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m) jest teren przeznaczony w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na cele zabudowy między innymi jednorodzinnej, w sytuacji gdy prawidłowa wykładnia ww. przepisu zgodnie z brzmieniem § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wskazuje, że jest nią jeden budynek mieszkalny jednorodzinny lub zespół takich budynków;

3. § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, które nastąpiło wskutek przyjęcia, że organ I instancji był władny do zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę/rozbiórkę/wykonanie robót budowlanych, […] w O. ul. G. […], dla zamierzenia budowlanego polegającego na budowie „budynku przychodni lekarskiej, polegającej na rozbiórce istniejących budynków (mieszkalno-usługowego i gospodarczo-garażowego) i wymianie ich na projektowany budynek przychodni”, według projektu budowlanego architektoniczno-konstrukcyjnego i projektu architektoniczno-budowlanego rozbiórki budynku mieszkalnego – kategoria obiektu […], na działce numer ewidencyjny: […] w O. przy ul. K. na granicy z działką skarżących. Podczas, gdy w uchwale Rady Miejskiej w Ostrołęce Nr 471/LII/2006 Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego rejon „[…]” z dnia 30 marca 2006 r. (Dz.Urz. Woj. Mazowieckiego Nr 80, poz. 2621 z dnia 28 kwietnia 2006 r.) nie przewiduje możliwości budowy/rozbudowy budynków na granicy działek, a tym samym organ powinien odmówić wydania pozwolenia na budowę gdyż projekt budowlany zakładający budowę przy granicy działki stoi w sprzeczności ze wskazanym przepisem więc organ takiego pozwolenia wydać nie mógł.

Skarżący kasacyjnie zarzucili również naruszenie przepisów postępowania które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.: art. 153 p.p.s.a., art. 141 § 4 p.p.s.a., art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a. w zw. z art. 7 k.p.a., art. 77 k.p.a., 80 k.p.a. i art. 107 § 1 i 3 k.p.a. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 9 i 35 ust. 1 pkt 2 prawa budowlanego polegające na wadliwej kontroli legalności zaskarżonej decyzji Wojewody Mazowieckiego nr […] utrzymującej w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ostrołęki nr […] i ograniczenie się w wyrokowaniu do funkcji sprawozdawczych toku postępowania co nastąpiło poprzez:

a) niestwierdzenie braku wykonania przez organ zaleceń WSA w Warszawie wskazanych w wyroku z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt VII AS/Wa 2152/10 w kwestii zbadania zgodności inwestycji z wymogami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz brak odniesienia się do zarzutu naruszenia ustaleń z § 39 ust. 3 pkt 2b uchwały Rady Miejskiej w Ostrołęce Nr 471/LII/2006 Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego rejon „[…]” z dnia 30 marca 2006 r. (Dz.Urz. Woj. Mazowieckiego Nr 80, poz. 2621 z dnia 28 kwietnia 2006 r.), zgodnie z którym „dopuszcza się wyłącznie czasowe zachowanie budynków usytuowanych w głębi działki (oficynowych) bez możliwości przebudowy rozbudowy i wymiany” w kontekście, że budynek gospodarczo-garażowy usytuowany jest w głębi działki w części garażowej i w dalszej kolejności usankcjonowanie powyższego naruszenia prawa;

b) niestwierdzenie braku wykonania przez organ zaleceń WSA w Warszawie wskazanych w wyroku z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt VII AS/Wa 2152/10 polegających na sformułowaniu decyzji przez organ w sposób odpowiadający treści wniosku inwestora i załączonej do wniosku treści dokumentacji projektowej co spowodowało nadal istniejącą sprzeczność pomiędzy treścią decyzji, a projektem budowlanym co przejawia się w tym, że decyzja o pozwoleniu na budowę stanowi o wymianie budynku natomiast projekt prowadzi do powstania zupełnie nowego budynku o zmienionej kubaturze, powierzchni zabudowy, wysokości, długości, szerokości i liczbie kondygnacji i w dalszej kolejności usankcjonowanie powyższego naruszenia prawa;

c) brak poszanowania występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów skarżących przejawiający się w braku rozważenia sprawy pod kątem przepisów sąsiedzkich i immisji ( art. 140 i 144 kc).

Skarżący kasacyjnie wnieśli o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 1 w związku z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje środki odwoławcze od orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych w granicach ich zaskarżenia, a z urzędu bierze jedynie pod rozwagę nieważność postępowania.

W niniejszej sprawie nie dostrzeżono okoliczności mogących wskazywać na nieważność postępowania sądowoadministracyjnego.

Skarga kasacyjna nie jest pozbawiona usprawiedliwionych podstaw.

Nie ulega wątpliwości, że przedmiotem zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji Prezydenta Ostrołęki z dnia […] r. jest oprócz pozwolenia na rozbiórkę istniejących budynków na działce, zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę „budynku przychodni lekarskiej”.

Zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690 ze zm., dalej: rozporządzenie), budynek przychodni lekarskiej jest zaliczany do kategorii budynków użyteczności publicznej. Nie jest natomiast budynkiem określonym w definicji zabudowy jednorodzinnej, zamieszczonej w § 2 pkt 2 ww. rozporządzenia.

Trafny jest zatem zarzut skargi kasacyjnej naruszenia § 3 pkt 2 rozporządzenia przez jego błędną wykładnię.

Konsekwencją błędnej kwalifikacji budynku przychodni lekarskiej jako budynku „w zabudowie jednorodzinnej”, chociaż w osnowie decyzji podaje się kategorię obiektu […], a nie kategorię […], jest zastosowanie § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia, dla uzasadnienia usytuowania budynku bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną.

Tymczasem w tym przypadku dotyczącym innego budynku niż budynek w zabudowie jednorodzinnej, powinien mieć zastosowanie § 12 ust. 2 rozporządzenia, który dopuszcza sytuowanie budynku w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym trafnie sformułowane są również zarzuty skargi kasacyjnej zamieszczone w pkt 1b i 1c wskazujące, że w takim stanie faktycznym sprawy organ powinien odmówić wydania pozwolenia na budowę. Należy zauważyć też, że w niniejszej sprawie nie stosowano procedury przewidzianej w art. 9 pr.bud. pozwalającej na odstępstwo od przepisów techniczno-budowlanych.

Dalsze zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenia przepisów postępowania, zamieszczone w pkt 2 petitum skargi kasacyjnej, jakkolwiek słuszne, są konsekwencją naruszeń przepisów prawa materialnego, omówionych wcześniej, które same w sobie stanowią już dostateczną podstawę do uchylenia zaskarżonego wyroku oraz zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji utrzymanej w mocy.

Należy zgodzić się z poglądem wynikającym ze skargi kasacyjnej (pkt 2), iż błędna wykładnia i błędne zastosowanie przepisów rozporządzenia, powinny skutkować uwzględnieniem skargi za czym przemawia to, że nie wyjaśniono dostatecznie stanu faktycznego sprawy, czego dowodem jest bardzo lakonicznie sformułowane uzasadnienie zaskarżonego wyroku, akceptujące błędne rozstrzygnięcie organów.

W dużej części należy podzielić też pogląd skargi kasacyjnej, że Sąd w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w całości akceptując ustalenia organów, ograniczył się do funkcji sprawozdawczej z toku postępowania administracyjnego, co jest niewystarczające w świetle art. 141 § 4 p.p.s.a., tym bardziej że w tej sprawie powinno się też uwzględnić postanowienia art. 153 p.p.s.a. Sądowi pierwszej instancji uszło też całkowicie uwadze to, że zaskarżona decyzja oraz utrzymana nią w mocy decyzja z dnia […] r., zostały wydane w sytuacji kiedy inwestor „wykonał stan surowy otwarty części parterowej budynku z pokryciem dachu blachodachówką i montażem rynien”, co wynika z pisma Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ostrołęce z dnia […] r. skierowanego do Dyrektora Wydziału Architektury i Budownictwa UM O.

Nie ulega więc wątpliwości, że w oparciu o pierwszą decyzję z dnia […] r. następnie uchyloną wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2011 r., VII SA/Wa 2152/10, budowa budynku przychodni lekarskiej została rozpoczęta i w takim przypadku powinny mieć zastosowanie przepisy art. 37 ust. 2 pr.bud. dopuszczające wydanie jedynie decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych, o której mowa w art. 51 ust. 4 i do której wydania właściwy jest organ nadzoru budowlanego (A. Ostrowska w: Prawo budowlanego. Komentarz, pod red. A. Glinieckiego, wyd. 2, Warszawa 2014, s. 525-537).

W dniu 10 września 2014 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego zostały przesłane decyzje PINB w Ostrołęce z dnia […] r. i […] r. udzielające pozwolenia na użytkowanie budynku przychodni lekarskiej zlokalizowanego na działce nr ewid. […] w O. przy ul. K., co nie może mieć bezpośredniego wpływu na rozstrzygnięcie podjęte w tym postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Uchylenie zaskarżonego wyroku oraz zaskarżonej decyzji i decyzji organu pierwszej instancji (z dnia […] r.), stanowi przesłankę z art. 145 § 1 pkt 8 k.p.a. do wznowienia postępowania zakończonego decyzją (decyzjami) o pozwoleniu na użytkowanie. Natomiast ewentualne uchylenie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie w wyniku wznowionego postępowania, powinno skutkować wszczęciem z urzędu przez organy nadzoru budowlanego postępowania zgodnie z art. 37 ust. 2 pr.bud.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 w związku z art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ i c/, art. 135 oraz art. 203 pkt 1 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji.